Pomyślałam o tym zagadnieniu głównie w kontekście mediów, które zwyczajowo dzielimy na mainstreamowe i alternatywne (ci wszyscy samozwańczy dziennikarze niepokorni). Może to zbyt oczywiste, by mogło podlegać jakimkolwiek rozważaniom, ale rzeczywiście, czy możemy mówić o jakiejkolwiek wolności w mediach?
Przecież dziennikarze niepokorni też podlegają pewnemu systemowi myślenia. Czy to korwiniści, czy pisowcy, czy tak zwane lewackie kurwy. Każda z tych grup przyjmuje pewne zasady, pewien nawet zbiór zasad obowiązujących w pewnym środowisku. Jeśli nie popierasz jakiejś sprawy, która jest powszechnie wśród grupy akceptowana: wypadasz. Nie nadajesz się, jesteś z wrogiego obozu. Kto nie z nami, ten przeciw nam.
To wpadasz w ten schemat. Akceptujesz to, co promuje dane środowisko, żeby z niego nie wypaść. Bo obrazek nie będzie się zgadzał. Nie będziesz pasować. Dlatego pocieszając się, że myślisz niezależnie, bierzesz to wszystko w ciemno. Oglądasz, analizujesz, stwierdzasz: okej.
Tylko czy jesteś pewien, człowieku, że to jest Twój wybór? Pod rozwagę. Po prostu. Bo widzę ludzi, którzy chcą myśleć krytycznie, a przyjmują wszystko jak leci, byle pasowało do ideologii. Przykre, po prostu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz